Jezioro Dłużek, o niezwykle czystej wodzie i dużych walorach widokowych, leży w północno-zachodniej części powiatu szczycieńskiego między jeziorami Kalwą a Serwentem.
Dane morfometryczne jeziora: powierzchnia 29,0 ha, głębokość maksymalna 12,6 m, długość maks. - 1550 m, szerokość maks. - 280 m. Rybacki typ jeziora sielawowy, jednak bez tego gatunku ryby, pewnie ze względu na niewielką głębokość. Położenie w stosunku do stron świata z północnego zachodu na południowy wschód. Dłużek nie ma żadnych połączeń z innymi wodami powierzchniowymi.
To przepiękne, leśne jezioro ma kształt mocno wydłużony i otoczone jest przeważnie dość stromymi wzgórzami porośniętymi dziewiczym lasem mieszanym z przewagą drzew iglastych. Jedynie od strony północno-zachodniej brzegi są płaskie i podmokłe, otoczone dzikimi łąkami. Tam też odbiega podłużna, płytka zatoka, rozciągająca się w kierunku północnym. Na zachód od niej zlokalizowana jest leśniczówka Groszkowo. Poza leśniczówką w pobliżu jeziora nie ma żadnych zagród ani pojedynczych chałup. Ewenementem zbiornika jest czystość jego wód. W powiecie szczycieńskim jezior o tak czystych i przejrzystych wodach pozostało niestety tylko kilka. Wody jeziora zachowują dużą przejrzystość przez cały rok, nawet podczas letnich upałów.
Ławica przybrzeżna Dłużka od strony południowo-wschodniej jest nieco szersza i nieznacznie wypłycona, dno twarde piaszczyste, co umożliwia na krótkim odcinku brodzenie w spodniobutach. W miejscu tym jest dzikie, niestrzeżone kąpielisko leśne i dogodne, choć niewielkie, miejsce biwakowe. Wzdłuż pozostałych brzegów, nie licząc płytkiej północno-zachodniej zatoki, ławica przybrzeżna jeziora jest krótka, a jej stok stromy. Nie ma mowy o brodzeniu wzdłuż tych brzegów, bowiem od strony południowo-zachodniej dno przy brzegu jest grząskie, a od strony północno-wschodniej porośnięte wąskim pasem oczeretów. Dno całego akwenu, z wyjątkiem północno-zachodniej zatoki, dość twarde piaszczyste, miejscami żwirowo-kamieniste, bez większch nalotów mułu. Roślinność wodna rozwinięta w niewielkim stopniu. Przybrzeżne partie porasta grzybień biały i grążel żółty, jak również wąskie pasy oczeretów, szczególnie od strony wschodniej.
Ichtiofauna akwenu składa się z następujących gatunków ryb: płoć, leszcz, okoń, szczupak, krąp, wzdręga, w niewielkich ilościach lin i węgorz.
Wędkowanie na jeziorze z brzegu jest utrudnione ze względu na gęste zalesienie. Można wędkować z brzegu jedynie z wymienionej plaży i z kilku prowizorycznych kładek. Najlepsze możliwości wędkowania stwarzają łodzie, które niestety trzeba przetransportować samemu nad akwen. Ponieważ sprawa dojazdów na łowisko leśne dotychczas nie jest uregulowana, należy zgłosić przejazd przez drogi leśne do łowiska w nadleśnictwach w celu uzyskania zgody.
Ryby drapieżne w zbiorniku najlepiej biorą na żywca. Ze względu na dużą przejrzystość wody spinningowanie przynętami sztucznymi jest mniej efektywne. Dobre połowy okoni uzyskuje się też na akwenie zimą, spod lodu. Ryby białe biorą dość dobrze przez cały sezon na przynęty zwierzęce
i roślinne. Z uwagi na ochronę środowiska naturalnego niezwykła czystość jeziora zaleca się niestosowanie żadnych zanęt, zanieczyszczających ten unikatowy akwen.
Marian Paruzel