Jezioro Natać to całkowicie otoczony lasem, niegłęboki akwen. Zamieszkiwany jest przez wspaniałe drapieżniki, na czele z okoniem i szczupakiem. Poza tym natkniemy się również na przepięknie ubarwione wzdręgi, grube liny, karasie i węgorze.
Kształt jeziora jest owalny, dość mocno wydłużony z północnego zachodu na południowy wschód. Całkowita powierzchnia wynosi 21,3 ha, a maksymalna głębokość – 5,6 m. Od strony północno-zachodnej uchodzi do jeziora wąski potok wypływający z prywatnego jeziora Sawica, który jednym ramieniem łączy się z rzeką Saską. Poniżej obydwa cieki dzielą się na cztery ramiona i płyną przez podmokłe łąki, a następnie łączą się ze sobą i jako rzeka Sawica wpływają do Jeziora Sędańskiego. Obrzeża północne i południowe jeziora Natać są płaskie, otoczone podmokłymi łąkami, natomiast obrzeża zachodnie i wschodnie są pagórkowate bądź łagodnie wzniesione, porośnięte przepięknym lasem iglastym z domieszką drzew liściastych. Brzegi otoczone są dość szczelnie pasmem oczeretów, przeważnie trzciną oraz szerokim pasmem grążeli. Ławica przybrzeżna zwłaszcza od strony północnej i południowej jest szeroka i łagodnie opadająca w kierunku środka jeziora. Dno i ławica przybrzeżna są mocno zamulone, tylko w nielicznych miejscach przy brzegach podłoże jest piaszczyste. Latem i wczesną jesienią woda jest ciepła, średnio natleniona i mało przezroczysta, o zabarwieniu zielonkawym, niekiedy zielonkawo-brunatnym. W tych warunkach w zbiorniku występuje masowy rozwój roślinności.
Ichtiofauna jeziora jest bogata i charakterystyczna dla jezior typu linowo-szczupakowego. Bytuje tu licznie: lin, karaś, szczupak, płoć, wzdręga, krąp, okoń, ukleja, węgorz, trafia się leszcz i sandacz. Ten ostatni może przenikać do jeziora ciekami z jeziora Sędańsk, które ostatnio było zarybiane tym gatunkiem. Bardzo liczna jest populacja okonia. W okresie wiosny i lata występują one masowo wraz z białorybem w systemie rzeki Sawicy i Saski, a na zimowiska wracają do jeziora.
Wędkowanie z brzegu jest możliwe jedynie z kładek i małych pomostów zlokalizowanych po obu stronach jeziora, głównie w części północno-zachodniej i północno-wschodniej. Najlepsze wyniki w połowie ryb spokojnego żeru i drapieżników uzyskuje się łowiąc z łodzi, które należy przywieźć ze sobą.
We wrześniu ubiegłego roku testowałem jezioro jedynie z przybrzeżnych kładek. Okonie brały bardzo dobrze na małe pstrągowe woblerki. Woda, mimo zimnych nocy panujących w połowie miesiąca, była mało przejrzysta, może właśnie dlatego okonie aktywnie atakowały żwawo prowadzone jasne woblerki. Udało mi się też złowić kilka wymiarowych szczupaków. Sądzę, że w okresie późnojesiennym można będzie uzyskać jeszcze lepsze wyniki. Według opinii miejscowych wędkarzy, w okresie zimy okonie i płocie biorą dobrze spod lodu na mormyszkę z ochotką.
Jezioro dzierżawione jest od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przez Zarząd Okręgu Mazowieckiego PZW. Można w nim wędkować w sezonie letnim i zimowym na podstawie składki okręgowej. Jezioro położone jest około 8 km na zachód od Szczytna – kilkaset metrów poniżej drogi nr 58 Szczytno - Nidzica. Na jego północno-zachodnim brzegu i przy potoku Sawica zlokalizowane są wśród drzew niewielkie domki letniskowo-rekreacyjne użytkowane głównie w okresie letnim. Dojazd: jadąc ze Szczytna w kierunku na Nidzicę, należy za osadą Sawica i potokiem o tej samej nazwie skręcić w lewo w drogę leśną biegnącą wzdłuż zachodniego brzegu.
Marian Paruzel