KATOLICKA SZKOŁA

W 1871 r. komendariusz z Lesin Wielkich – Josef Temma wynajął w Wielbarku od właściciela browaru Eschholza budynek znajdujący się na wyspie w zakolu Omulwi. Urządzono w nim mieszkanie dla księdza oraz oratorium.

Jedno z pomieszczeń zaadaptowano na cele liturgiczne. Pierwsza msza święta odbyła się w tym budynku 28 stycznia 1872 r. Działalność katolickiego duszpasterstwa w Wielbarku była możliwa dzięki wsparciu Stowarzyszenia św. Bonifacego, które zadeklarowało coroczne wsparcie w kwocie 300 talarów. 12 stycznia 1872 r. wikariuszem w Wielbarku został mianowany ksiądz Jan Nepomucen Szadowski. Już 1 października 1872 r. udało mu się otworzyć jednoklasową szkołę katolicką. W 1876 r. zakupiono dom, w którym planowano otworzyć prywatną szkołę katolicką. Po otwarciu dążono do przekształcenia jej w placówkę publiczną. Od 1 kwietnia 1893 do 1914 r. była to publiczna szkoła katolicka. Miasto dzierżawiło ją od parafii za 20 marek rocznie. W 1872 r. ks. Szadowski założył dom katechetyczny, w którym w języku polskim przygotowywano dzieci do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej. Ks. Szadowski urządził w Wielbarku również przytułek dla sierot.