W miniony piątek odbył się w Muzeum Mazurskim wernisaż fotograficznej wystawy prac Ryszarda Sobolewskiego. Znakomite, kolorowe fotogramy prezentują uroki Meksyku. Dla zaproszonych z tej okazji gości wystąpił trzyosobowy meksykański zespół muzyczno - wokalny el mariachi „Los Amigos”. Mariachi (czyt. mariaczi) oznacza zespół prezentujący utwory regionalne, czyli moglibyśmy powiedzieć - kapela ludowa. Z tym, że oryginalna muzyka meksykańska to melodie z ogromną tradycją, powszechnie znane i wykonywane na całym świecie. Meksykanie są ze swojego folkloru niezwykle dumni. Nasi trzej wykonawcy występujący jako „Los Amigos” (Przyjaciele) to absolwenci wyższych uczelni muzycznych, a jeden z nich (skrzypek) ukończył Warszawską Akademię Muzyczną. Grali i śpiewali wspaniale, ale mnie uwiodło co innego. Otóż miałem wreszcie okazję pogawędzić z prawdziwymi przedstawicielami Meksyku, kraju, w którym nigdy nie byłem. W dodatku porozmawiać po polsku, bo wszyscy trzej muzycy wcale nieźle posługują się naszym językiem. Co do architektury, krajobrazów i zabytków to można je zobaczyć na prezentowanej wystawie. Natomiast moje zainteresowania jako felietonisty, to tamtejszy obyczaj biesiadny, czyli tequila i śpiew, a tym co usłyszałem chętnie podzielę się z moimi czytelnikami.

Tequilę, czyli wódkę z agawy pija się i w Polsce, ale o owym trunku wiemy bardzo niewiele, mimo że produkowany jest od wieków. Był wytwarzany już przez Azteków, natomiast produkcję na skalę przemysłową podjęto w roku 1600. Wiele osób słyszało o dodawaniu do tej wódki robaków, ale nie bardzo wiadomo o co chodzi. Zatem kilka słów o produkcji destylatów z agawy - słynnych na cały świat - w Polsce popularnych raczej marginalnie.

Narodowa, tradycyjna meksykańska wódka (a nawet wóda) to MEZCAL. Jest to destylat z pnia agawy. Nie z soku, ale z pnia. Trzon rośliny, po obcięciu liści, gotuje się i miele. Później miesza się to z wodą i poddaje destylacji. Do produkcji mezcala używa się różnych gatunków popularnej agawy zielonej. No i tu możemy spotkać się z owym słynnym robakiem. Do niektórych gatunków wrzuca się do butelki gąsienice motyla, które żerują właśnie na liściach agawy. Wbrew pozorom nie robi się tego dla smaku. Otóż taki robal wrzucony do jakiegokolwiek alkoholu spowodowałby jego zmętnienie. Natomiast oryginalny, klasyczny mezcal zachowuje klarowność, co zaświadcza o jego klasie. Podobno podrzędni producenci-oszuści podrabiający oryginalne mezcale umieszczają w butelkach gąsienice z plastiku. Są one tak wykonane, że nie można odróżnić ich od prawdziwych.