Okolice Nowych Kiejkut zamieszkiwane były już w pradziejach. Znajdowało się tu między innymi osiedle nawodne kultury kurhanów zachodniobałtyjskich oraz przebadany przez Hansa Tiskę kurhan.

ZARAZA I BIEDA

W literaturze niemieckiej podaje się, że Nowe Kiejkuty założone zostały w 1391 roku. Natomiast polscy historycy przyjmują, że lokowano je przed 1399 rokiem, kiedy to po raz pierwszy zostały wymienione w źródłach. Wieś założono na 40 włókach, z których 4 otrzymał sołtys. W 1565 roku po 4 włóki należały do sołtysa i karczmarza. Pozostałe 32 włóki obrabiało 16 gospodarzy. W 1607 roku po raz pierwszy wspomina się o należącym do Nowych Kiejkut lesie Kulka. W 1700 roku wieś liczyła już ponad 48 włók. Na skutek zarazy z lat 1709/1711 aż 20 (G. Leyding pisze o 24 włókach) włók pozostawało niezagospodarowanych. W późniejszym czasie wolne grunty obsadzone zostały asekurantami (wolnymi chłopami dziedzicznymi). Pod koniec XVIII wieku sytuacja gospodarcza wsi była zła. Brakowało siana, które trzeba było sprowadzać z Polski. W 1840 roku we wsi było czterech kelmerów (wolnych chłopów), ośmiu asekurantów i 13 Hochzinser (wolnych i zamożnych chłopów).