Mamy już wiosnę. Niedługo lato, czyli sezon. „Jutro zaczyna się tu sezon” jak od ponad trzydziestu już lat śpiewa Krystyna Prońko, którą poznałem osobiście stosunkowo niedawno. Na Mazurach, a konkretnie w Mrągowie, w Hotelu Wileńskim, gdzie spędzałem kilka dni wraz z żoną. Krystyna mieszkała tam ze schorowanym ojcem, którym opiekuje się i nie może go samego zostawić oraz z wielkim psem.

Wszędzie podróżują razem. Znakomita piosenkarka przyjechała do Mrągowa tylko na dwa dni, aby wystąpić na tamtejszej estradzie. No, ale w Mrągowie warto pokazać się. To miasto ma swoją renomę pośród artystów. Przede wszystkim dzięki imprezie „Piknik Country”, która odbywa się tam każdego lata. Od roku 1983, czyli od trzydziestu dwu lat. I to jest coś! Po prostu tradycja. Nieprzerwanie ten sam charakter imprezy. Te same medialne sławy - Korneliusz Pacuda (Korek) - inicjator i reżyser widowiska, a także Wojciech Mann. Taka wytrwałość z czasem procentuje i miasto staje się znane, czyli jak to określa nowomowa, wypromowane.

Podobnie wykreowano Iławę. O ile Mrągowo zdominowała muzyka country, to Iława swoją pozycję zawdzięcza jazzowi tradycyjnemu. Muzyce z zasady wesołej i radosnej. Podobnie jak country łatwej i zrozumiałej dla wszystkich. W tym roku odbędzie się już 45. festiwal „Złota Tarka”. Początkowo festiwalowe granie odbywało się w Warszawie, z inicjatywy klubu „Stodoła”. W roku 1994 władze Iławy zadbały o przeniesienie imprezy do ich miasta i tak od już 21 lat Iława jest mekką starego jazzu. Mekką nie tylko dla Polaków.

Kiedy kilkanaście lat temu przyjechałem po raz pierwszy do Szczytna, natychmiast dowiedziałem się, że jest to miasto Krzysztofa Klenczona. A nie - jak dotąd sądziłem - milicyjnej szkoły. Kilka letnich koncertów, w ramach kolejnych „Dni i Nocy Szczytna”, całkowicie mnie o tym przekonało i od tej pory sam włączyłem się, na miarę skromnych możliwości, w organizację kolejnych klenczonowskich imprez. I co z tego zostało dzisiaj…?