Poczet sztandarowy wykonuje siedem obowiązujących chwytów sztandarem w czasie uroczystości kościelnych i świeckich. Chwyty wykonuje chorąży wg komend wydawanych przez prowadzącego daną uroczystość. W naszym powiecie czynność ta jest ułatwiona, gdyż wszystkie ceremonie świetnie prowadzi, komendy wydaje nasz Łowczy Rejonowy kol. Witold Prychodko.
Poczet sztandarowy winien być wyposażony
w następujące insygnia:
1. Zielone szarfy z czerwonymi paskami przy obrzeżach o szer. 80-100 mm, założone przez prawe ramię i zawiązane lub spięte na lewym boku,
2. Białe rękawiczki,
3. Przypiętą pełną galę odznaczeń (jeżeli członek pocztu je posiada),
4. Kapelusz myśliwski (tylko poza świątynią),
5. Kordelas myśliwski noszony na rapciach (jeżeli koło zakupiło dla pocztu niniejsze kordelasy),
6. Płaszcz zielony w okresie zimowym.
Bardzo ważną rolę dla prestiżu i właściwego odbioru społecznego łowiectwa pełni udział sztandaru w uroczystościach religijnych, zwłaszcza mszach świętych odprawianych ku czci św. Huberta. Odbywają się one w uroczystej oprawie, to jest w obecności sygnalistów, z darami i przy udziale sztandarów łowieckich. Sztandary zgrupowane są na dziedzińcu. Przed rozpoczęciem uroczystości poczty wprowadzają je w pozycji „prezentuj” , przechodząc przed ołtarzem. W tym czasie sygnaliści grają sygnał „Marsz św. Huberta”.
Poczet sztandarowy koła łowieckiego uczestniczy w następujących uroczystościach:
1. W Okręgowych Zjazdach Delegatów PZŁ,
2. W odznaczeniach koła łowieckiego odznaczeniami łowieckimi,
3. W Walnych Zgromadzeniach koła łowieckiego,
4. Podczas odznaczeń członków koła odznaczeniami łowieckimi,
5. W uroczystościach rocznicowych w okręgu i kole łowieckim,
6. W pogrzebach członków koła,
7. W uroczystościach św. Huberta
8. W uroczystościach organizowanych przez Nadleśnictwo,
9. W uroczystości ślubowania przez myśliwego,
10. W regionalnych uroczystościach samorządowych i innych (na ich zaproszenie),
11. W otwarciu i zamknięciu wystaw łowieckich.
Przed ołtarzem poczet sztandarowy zatrzymuje się i oddaje pokłon Najświętszemu Sakramentowi poprzez „Salutowanie sztandarem w miejscu”. Po zajęciu miejsca obok ołtarza przeważnie po lewej stronie, sygnaliści grają sygnał „powitanie”. W czasie Mszy Świętej poczet przyjmuje pozycję „zasadniczą”. W czasie podniesienia, przed Komunią Św. i przy słowach „oto Baranek Boży” – poczet przyjmuje postawę „prezentuj” i „salutuje w miejscu”. Podczas wyprowadzania sztandarów: poczet sztandarowy zatrzymuje się przed ołtarzem, oddaje pokłon przez „salutowanie w miejscu”, robi w tył zwrot i wyprowadza sztandar. Identyczna ceremonia wprowadzenia i wyprowadzenia sztandaru odbywa się w świątyniach przy innych uroczystościach kościelnych.
1. Pierwszą i zasadniczą postawą pocztu sztandarowego (chwyt) jest : „BACZNOŚĆ” lub „POSTAWA ZASADNICZA”. Chorąży trzyma sztandar postawiony na stopce drzewca, przy prawej nodze na wysokości czubka buta, drzewce trzyma prawą ręką powyżej pasa. Lewa ręka wzdłuż tułowia. Asysta stoi na baczność.
2. „SPOCZNIJ” – Chorąży trzyma sztandar przy prawej nodze jak w pozycji na „baczność”, lewa noga w pozycji spocznij. Asysta w pozycji spocznij.
3. „NA RAMIĘ” – Chorąży kładzie drzewce prawą ręką, pomagając lewą, na prawe ramię i trzyma je pod kątem 45 stopni. Płat sztandaru musi być oddalony od barku minimum na szerokość dłoni.
4. „PREZENTUJ” – Chorąży z postawy zasadniczej podnosi prawą ręką sztandar do położenia pionowego przy prawym ramieniu (dłoń prawej ręki na wysokości barku), lewą ręką chwyta drzewce na wysokości zgięcia prawej ręki. Podniesienie stopki od ziemi około 20 cm. Asysta przyjmuje postawę „baczność”.
5. „DO NOGI” – z położenia „prezentuj” lub „na ramię” chorąży przenosi sztandar prawą ręką (przy pomocy lewej) do nogi, ustawiając stopkę przy czubku buta prawej nogi. Asysta na spocznij.
6. „SALUT NA MIEJSCU” – wykonuje się z postawy „prezentuj”. Chorąży, w zależności od sytuacji, robi zwrot w prawo lub w lewo, ewentualnie w skos z równoczesnym wysunięciem lewej nogi w przód na odległość jednej stopy i pochyla sztandar w przód pod kątem 45 stopni, przenosząc go następnie, po czasie salutowania, do pozycji „prezentuj”.
7. „SALUTOWANIE W MARSZU”
– w marszu salutuje się sztandarem przez opuszczenie go z położenia „na ramię” do położenia takiego jak „salut w miejscu”.
Bardzo ważny element w tradycji łowieckiej stanowi udział sztandaru w pogrzebie myśliwego i jest to posługa o znaczeniu kulturowym. Udział sztandaru koła w uroczystościach żałobnych należy się każdemu członkowi koła zarówno młodemu stażem nemrodowi, jak i wieloletniemu działaczowi. Podczas uroczystości pogrzebowych myśliwi ubrani są w galowe stroje myśliwskie. Sztandar dekorowany jest kokardą koloru czarnego. Poczet sztandarowy zajmuje miejsce w kościele za trumną zmarłego. Przy mogile ustawia się możliwie blisko zmarłego i przyjmuje postawę „zasadniczą”. Po opuszczeniu trumny do grobu poczet przyjmuje postawę „prezentuj” i następnie „salutowanie w miejscu”. Po zakończeniu poczet opuszcza cmentarz ze zwiniętym sztandarem.
Sztandar koła uczestniczy również w innych uroczystościach państwowych, samorządowych, organizowanych przez władze PZŁ oraz przez bratnie koła łowieckie. Może być wystawiany na wystawach łowieckich, pod warunkiem zapewnienia mu należytej ochrony i poszanowania.
Osobiście miałem przyjemność projektować sztandar dla swojego koła łowieckiego „Sokół” w Szczytnie i ostatnio dla koła „Świt” w Pasymiu. Jest to wielka frajda i przyjemność, gdy wykonawcą haftu (i całości sztandaru) są zakonnice z Klasztoru Mniszek Klarysek Kapucynek w Szczytnie. Ich wykonanie to majstersztyk, nic dodać nic ująć. Trzeba się samemu przekonać jak te sztandary ładnie wyglądają! Okazja taka nadarza się na wszystkich uroczystościach związanych z łowiectwem.
Leszek Mierzejewski