W jednym z poprzednich artykułów przytaczałem słowa profesora Elliota Joslina, który powiedział: Kto więcej wie o cukrzycy, żyje dłużej. W związku z tym, dzisiaj chciałbym opowiedzieć o tej chorobie. Jestem przekonany, że nawet najtrudniejsze tematy można wyrazić za pomocą prostych słów i każdy może zrozumieć tę chorobę.

Jest to ważne, bo dzięki temu możemy żyć lepiej, a przez to dłużej. Cukrzyca to choroba, która charakteryzuje się tym, że we krwi jest za dużo cukru – to znaczy jego stężenie na czczo przekracza 126 mg%. Gdy stwierdzamy taki poziom cukru, musimy badanie powtórzyć i jeśli kolejny pomiar znowu wskazuje wartość powyżej 126 mg% oznacza to cukrzycę. Po jedzeniu poziom cukru może oczywiście być większy, jednak u zdrowego człowieka nie może przekroczyć 200 mg%. Jeśli dokonujemy pomiaru cukru po jedzeniu, i otrzymujemy wynik powyżej 200 mg% oznacza to cukrzycę. Cukrzyca nie boli. Jednak nie leczona prowadzi do śmierci. Problemem jest właśnie nadmiar cukru we krwi, który nasila rozwój miażdżycy. Jeśli jednak osoba z cukrzycą stosuje właściwą terapię, dba o dietę i aktywność fizyczną, tak aby utrzymywać poziom cukru na prawidłowym poziomie, może żyć tak długo jak każda zdrowa osoba. Warunkiem tego jest tylko utrzymanie prawidłowego poziomu cukru. Wyróżniamy dwa główne typy cukrzycy – typ 1 i typ 2. Dzisiaj chciałbym opowiedzieć o typie 1. cukrzycy. Cukrzyca typu 1. zwana jest często cukrzycą młodzieńczą, bo często pojawia się u dzieci. Charakteryzuje się tym, że dochodzi w niej do całkowitego uszkodzenia komórek trzustki, które produkują insulinę i w związku z tym organizm osoby chorej nie wytwarza insuliny.

Po co potrzebna nam insulina?