W poniedziałek minęła druga rocznica śmierci Jana Pawła II. Dziś każdy z nas wspomina Wielkiego Rodaka, dzieląc się swoimi przeżyciami, refleksjami i ocenami. Poniżej przedstawiamy obszerny fragment artykułu Krystyny Gełdon, nauczycielki historii w ZS nr 3 w Szczytnie, napisany w 2003 roku z okazji 25-lecia Pontyfikatu Jana Pawła II i opublikowany w książce "Papieskie ślady" wydanej przez Oddział Warmińsko-Mazurski Katolickiego Stowarzyszenia "Civitas Christiana".
MŁODOŚĆ W BOGU
Nie dziwi fakt, że Ojca Świętego szanują, cenią czy wręcz uwielbiają ludzie starsi, chorzy i zagubieni, którzy szukają u Niego pomocy, nadziei, pociechy. Ale czym Papież zaskarbił sobie szacunek i miłość ludzi młodych, których dziś nie jest łatwo przyciągnąć do Kościoła i wiary? Zadziwia wręcz bezpośredni i łatwy sposób porozumiewania się Jana Pawła II z młodzieżą. Wydaje się, że nie istnieje ogromna różnica wieku. Papież często zwracał się do młodych ludzi podczas licznych pielgrzymek. Spotykał się z nimi wielokrotnie podczas Światowych Dni Młodzieży. Szczególnie ciepło wyrażał się na temat polskich młodych serc. Gdzie zatem tkwi tajemnica tej wyjątkowej więzi Papieża z młodzieżą? Sam Ojciec Święty skromnie twierdzi, że sprawia to "młodość w Bogu", że tak się dzieje dzięki miłosiernej miłości Chrystusa, która otacza nas nieustannie. Życzeniem Jego jest, aby ta świadomość napełniała młodych pokojem i prowadziła ich po "trudnych ścieżkach codzienności" (Krakowskie Błonia). Papież w swoich wypowiedziach stara się wskazać młodzieży drogę do wiary i perspektywy na przyszłość. Nie moralizuje, nie krytykuje, nie karci, ale uczy się od młodych i chce ich zrozumieć (...).
WYJĄTKOWA POSTAĆ
A co sądzi młodzież o Papieżu Janie Pawle II? Zasięgnęłam w tej kwestii opinii kilkudziesięciu moich uczniów, którzy anonimowo wyrazili swoje zdanie na temat pontyfikatu Papieża-Polaka. Wszystkie opinie były pozytywne. Młodzież podkreślała wyjątkowość postaci Jana Pawła II, ogromny, niekwestionowany autorytet duchowy i moralny ostatnich czasów. Uważa, że Papież stanowi symbol tego, co dobre i że jest przywódcą religijnym i duchowym ludzkości. Jako głowa Kościoła katolickiego jest wyjątkową osobowością, sprawuje swoją funkcję "rzetelnie i z powołaniem". Osiągnął wiele dzięki "ciężkiej pracy i uporowi". Młodzi są dumni z tego, że najwyższą funkcję w Kościele sprawuje rodak, który sławi w świecie dobre imię Polski i jest takim wspaniałym człowiekiem, przykładem dla innych, wzorem do naśladowania.
Młodzież ceni Papieża za działania mające na celu zachowanie pokoju na świecie. Podoba jej się to, że Jan Paweł II wspiera ludzi starszych, broni pokrzywdzonych oraz wspomaga głodujące dzieci. Szczególny szacunek wzbudzają zabiegi Papieża podejmowane w celu zjednoczenia Kościoła. Jan Paweł II stawia bowiem Boga ponad wszystkie podziały religijne, modli się o jedność chrześcijan, pomimo problemów zdrowotnych wyjeżdża nawet do krajów, w których nie jest mile widziany.
W Polsce Ojciec Święty zawsze witany jest entuzjastycznie. Każda wizyta budzi ogromne emocje i na długo pozostaje w pamięci. Słowa Papieża dla wielu młodych ludzi stają się mottem życiowym. Każda pielgrzymka powoduje wiele wzruszeń i skłania do rozważań nad celem i sensem swojego życia. Skąd te wzruszenia i marzenia o bliskości z Papieżem? Młodzież sądzi, że Jan Paweł II jest człowiekiem o wielkim sercu, kocha wszystkich i czyni to z radością. Według innej relacji: "Jest to człowiek pełen dobroci i życzliwości. Chociaż jest osobą starszą, bije od Niego niesamowita energia. To chyba jedyny człowiek na świecie, który ma w sobie tyle miłości, ciepła i który umie tę miłość wykorzystać".
NAUCZYCIEL ŻYCIA
Młodzież często wskazuje na ogromny wpływ Papieża na swoje życie osobiste. Odczuwa jego bliskość, oczekuje wsparcia w trudnych chwilach. Podziwia Jego wykształcenie, szczególny szacunek budzi znajomość wielu języków.
Dlaczego młodzież kocha Papieża? Oto kilka przykładowych wypowiedzi na ten temat: "Jan Paweł II przekonuje nas do swoich racji w sposób otwarty i niczego na nas nie wymusza. Perswaduje, ale nie narzuca". "Nie jest Mu obojętne to, co wydarzy się codziennie wokół nas. Często wyraża opinię na ten temat, daje rady, jak należy postępować". "Papież ma odmienne spojrzenie na otaczający nas świat i wskazuje nam drogę, którą powinniśmy podążać. Korzystając z jego wskazówek, mamy większą szansę na osiągnięcie zbawienia". "Papież swoim życiem pokazuje, co to jest miłość do Boga i ludzi. Uczy wybaczać nawet tym, którzy pozornie na to nie zasługują". "Ma fantastyczny kontakt z młodymi ludźmi, nie tylko jako papież, ale też i człowiek". "Papież nauczył mnie żyć, być dobrą, nauczył mnie czuć, współczuć i kochać bezinteresownie". "Otwartość i dostępność Jana Pawła II sprawia, że ludzie czują się swobodniej. Nie mają wrażenia karności i przymusu religijnego czy narzuconej formy przez Kościół"".
MISTRZ HUMORU
Jest jednak coś jeszcze, coś co sprawia, że znikają wszelkie bariery: wieku, wykształcenia, pozycji. To wspaniałe poczucie humoru Jana Pawła II, które ośmiela ludzi, bawi i "jakby stawia Ojca Świętego na równi z młodzieżą". Chyba tylko w ukochanej Ojczyźnie Papież tak uroczo potrafi przekomarzać się z młodzieżą i żartować. Tęskni i jednocześnie radośnie opowiada o swojej młodości i ulubionych kremówkach. Uwielbia słuchać pieśni oazowych, szczególnie ulubionej "Barki", która żegnała Karola Wojtyłę w 1978 roku. Jan Paweł II na zawsze zaskarbił sobie sympatię młodzieży poprzez niezwykłe pozdrowienia kierowane do niej z okna Pałacu Arcybiskupów Krakowskich podczas ostatniej pielgrzymki w Polsce. "Papież jest Świetny" - powiedziała wówczas moja szesnastoletnia córka.
Krystyna Gełdon
2007.04.04