Wraz z pierwszą świątynią zapewne wzniesiona została w Szczytnie również plebania, w której mieszkał początkowo katolicki, a po reformacji - ewangelicki proboszcz. Do XVIII w. kościoły i plebanie budowane były z drewna. Od pierwszej połowy XVI w. plebania stała przy głównym skrzyżowaniu. Nazywano ją wówczas „Widem” lub „Widmut”. Był to skromny budynek przeznaczony dla jednego duchownego. Towarzyszyły mu zapewne solidne zabudowania gospodarcze.

REPREZENTACYJNY BUDYNEK

Nic nie wiadomo, by wraz z wybudowanym w latach 1717-1719 zachowanym do dnia dzisiejszego kościołem wzniesiono nową plebanię. Dopiero na początku XIX w. zbudowano przy głównym skrzyżowaniu reprezentacyjny budynek plebanii. Był to otynkowany na biało, zbudowany z czerwonej cegły i przykryty czterospadowym, pokrytym czerwoną dachówką dachem budynek. Od 1866 r. pełnił on funkcję nie tylko plebanii, ale również nowo powstałej i obejmującej cały ówczesny powiat diecezji. Od strony południowej plebanii rosły dwa duże orzechy włoskie. W budynku gospodarczym trzymano żywy inwentarz oraz zebrane z należących do kościoła pól plony. Podwórze i ogród plebanii odgrodzone były od ulicy Kościelnej murem z czerwonej cegły. W 1873 r. Szczytno otrzymało drugie stanowisko duszpasterskie, brak jest jednak informacji, gdzie zamieszkał drugi duchowny, którym w latach 1874-1879 był Adolf Moritz Otterski.