Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Szczytnie funkcjonuje już 50 lat. Z okazji jubileuszu odbył się specjalny koncert z udziałem jej absolwentów i uczniów.
SZCZYCIEŃSKA PERŁA
Uroczystości z okazji 50-lecia szkoły muzycznej odbyły się w piątek 26 kwietnia. Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in. przedstawiciele ministerstwa kultury, władz lokalnych oraz dyrektorzy szkół artystycznych z regionu północno-wschodniego. Nie zabrakło gratulacji i podziękowań za lata pracy na rzecz edukacji muzycznej w mieście i popularyzacji kultury wśród mieszkańców.
– Z wyników uzyskiwanych przez uczniów podczas egzaminów wstępnych do szkół II stopnia jasno wynika, że macie w Szczytnie perłę, nie tylko architektoniczną, ale i wychowawczą – chwalił placówkę wizytator Centrum Edukacji Artystycznej Regionu Północno – Wschodniego Daniel Dramowicz, nawiązując do oddanej kilka lat temu do użytku nowej sali koncertowej.
Zwieńczeniem uroczystości był koncert w wykonaniu zarówno uczniów, jak i absolwentów szkoły. W repertuarze znalazły się utwory m.in. Dymitra Szostakowicza, Henryka Wieniawskiego i Fryderyka Chopina.
TROCHĘ HISTORII
Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia w Szczytnie powstała 1 stycznia 1963 roku po przekształceniu działającego już wcześniej w mieście Ogniska Muzycznego. Jej siedzibą stał się niewielki budynek przy ulicy Sienkiewicza 5, gdzie przedtem mieścił się zakład ślusarski. Pierwszym dyrektorem szkoły został Marian Dziumowicz. Funkcję tę pełnił krótko, bo tylko do końca sierpnia 1964 roku. Po jego rezygnacji placówką kierował nauczyciel Michał Sawicz. Dyrektorem był trzy lata – do 31 sierpnia 1967 roku. Po nim stanowisko objął Tomasz Wawrzynkiewicz, który piastuje je do dziś. Głównym wyzwaniem, jakie przed nim stanęło była poprawa bazy lokalowej i stworzenie uczniom lepszych warunków do nauki i rozwoju talentów artystycznych. Zadanie to nie należało do łatwych. Szkolny budynek znajdował się w fatalnym stanie technicznym. Brakowało też instrumentów muzycznych i klas lekcyjnych. Parter szkoły posiadał tylko cztery sale dydaktyczne, a na piętrze w sześciu lokalach mieszkali nauczyciele. Dzięki staraniom dyrektora wszyscy oni otrzymali mieszkania w mieście, a zwolnione izby przekształcono w klasy lekcyjne. Stopniowo powiększał się także zasób pomocy naukowych oraz instrumentów. Rosła też liczba uczniów, a wraz z nimi przybywało kadry pedagogicznej. Rozwój placówki wymagał większej bazy lokalowej. Jedynym rozwiązaniem okazała się rozbudowa. W latach 1989 – 1995 powstał nowy budynek o trzech kondygnacjach przeznaczony do zajęć edukacyjnych.