Niedaleko Rekownicy, nad jeziorem Rekowym, położona jest siedziba leśnictwa Galwica, nosząca niegdyś nazwę Rekowo i posiadająca długie tradycje leśniczówki.
Osada leśna
Rekowo to mała osada leśna nad jeziorem Rekowym. Jej nazwa pochodzi od tegoż właśnie jeziora. W 1595 roku Hennenberger wymienił je pod nazwą Keckoua, czy też Reckoua. Według przekazów, nazwa Rekowe ma pochodzić od zamieszkałego tutaj osadnika o nazwisku Rek. Przed 1780 rokiem istniała w tym miejscu gajówka. W 1817 roku była tu jedna chałupa i trzech mieszkańców. W 1848 roku mieszkało tu 7 ludzi.
Zielone Góry
Po 1820 roku w Rekowie założono leśnictwo państwowe. Początkowo leśnictwo Rekowo należało do nadleśnictwa Korpele. W 1893 roku powstało nadleśnictwo Zielone Góry (Grüneberge). Najpierw jego siedziba znajdowała się w Kucborskim Młynie (Papierni) nad rzeką Sawicą, później przeniesiono ją do Szczytna. Od początku istnienia tego nadleśnictwa w jego skład wchodziło również leśnictwo Rekowo. Od około 1873 roku leśniczym był tu Hugo Bölte. Stanowisko to pełnił do około 1898 roku. W latach 1898-1909 na czele leśnictwa stał leśniczy Brause. Jego następcą został pochodzący ze Śląska Dorn. Urzędował on w latach 1909-1934.
Leśniczy Quednau
Ostatnim przed 1945 rokiem leśniczym w Rekowie był Horst Quednau, syn leśniczego z Róklasu. Stanowisko to pełnił od 1934 roku. W 1941 roku Quednau poległ w stopniu kapitana podczas walk na froncie wschodnim. Robotnicy z leśnictwa Rekowo wystawili swojemu leśniczemu głaz pamiątkowy, który znajdował się przy drodze Jedwabno-Wielbark, obok bagna o nazwie Długie. Prowadząca tutaj od leśniczówki Rekowo droga była trasą często pokonywaną przez Quednaua. Na głazie umieszczono następujący napis: “Zum Andenken an unseren lieben in Rußland 1941 gefallenen Revierförster Quednau” („Na pamiątkę naszego kochanego leśniczego Quednau, poległego w Rosji w 1941 roku“). W latach 1941-1945 urząd leśniczego był tutaj nie obsadzony. Przed II wojną światową w leśnictwie Rekowo pracowało około 30-40 robotników leśnych, pochodzących z Pidunia i Rekownicy.
Galwica
Obecne zabudowania leśnictwa Rekowo powstały na początku XX wieku. Samo leśnictwo nosi dziś nazwę Galwica. Pochodzi ona od jeziora Galwica, które istniało jeszcze przed II wojną światową. Dziś jego teren to bagno z małym oczkiem wodnym, które od 1958 roku tworzy rezerwat „Galwica”. Obecnie leśnictwo o tej samej nazwie należy do Nadleśnictwa Szczytno.
„Cudze szczęście”
W 1997 roku w leśniczówce Rekowo kręcono zdjęcia do polsko – niemieckiego filmu „Cudze szczęście” w reżyserii Mirosława Borka. Grali w nim między innymi Danuta Stenka, Jan Machulski i Piotr Fronczewski. Fabuła tego filmu opowiada historię dwóch małżeństw, polskiego i niemieckiego, których dzieci zostały zamienione wskutek szpitalnej pomyłki. Prawda wychodzi na jaw dopiero po kilku latach. Leśniczówka Galwica i jezioro Rekowe oraz ich okolice odgrywają rolę Kaszub, na których rozgrywa się finał filmu. Urokliwe usytuowanie leśniczówki Rekowo (Galwica) niewątpliwe miało wpływ na decyzję o jej obsadzie w „Cudzym szczęściu”. Jest to bowiem naprawdę piękny i ciekawy zakątek powiatu szczycieńskiego.
Sławomir Ambroziak