Ten okres jest czasem naszej "przeprowadzki".
Centrum chrześcijańskiej wiary stanowi wydarzenie Zmartwychwstania Chrystusa Pana, poprzedzone Jego męczeństwem i śmiercią krzyżową. W tych wydarzeniach dokonują się misteria Odkupienia człowieka, które co roku Kościół celebruje w uroczysty sposób.
Centrum chrześcijańskiej wiary stanowi wydarzenie Zmartwychwstania Chrystusa Pana, poprzedzone Jego męczeństwem i śmiercią krzyżową. W tych wydarzeniach dokonują się misteria Odkupienia człowieka, które co roku Kościół celebruje w uroczysty sposób. Te szczególne dni poprzedzone są okresem Wielkiego Postu, czasem przygotowania Paschy i zjednoczenia z tajemnicą Jezusa na pustyni. Rozpoczyna się on w Środę Popielcową (posypanie głów popiołem) i trwa czterdzieści dni (na pamiątkę postu Chrystusa), wyłączając niedziele. Postny charakter dni poprzedzających Wielkanoc wprowadzono już w II wieku chrześcijaństwa, obecny zaś "wygląd" Wielkiego Postu - po wielu zmianach, uzupełnieniach i reformach - został ustalony w XIII wieku przez papieża Innocentego IV.
Dla ochrzczonych post jest czasem refleksji nad sobą i swoim postępowaniem, czasem zastanowienia się nad swoją wiarą, a przede wszystkim czasem wykonywania uczynków pokutnych i nawrócenia. Temu celowi służą organizowane w tym czasie przez Kościół, nabożeństwa pokutne, nabożeństwa rozpamiętujące wydarzenia z życia Chrystusa związane z Jego męką i śmiercią (Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale), rekolekcje połączone z Sakramentem Pokuty, zachęty do umartwienia się czy ponoszenia ofiar w życiu codziennym (np. rezygnacja z napojów alkoholowych, papierosów, oglądania TV, wspieranie jałmużną potrzebujących, podejmowanie dzieł charytatywnych i misyjnych). Okres przed-wielkanocnej pokuty ogranicza nas też pod względem spożywania pokarmów. Środa Popielcowa i Wielki Piątek są dniami ścisłego postu - ilościowego i jakościowego pod rangą grzechu. Pokutny charakter okresu przygotowania do Paschy domaga się nie brania udziału w "hucznych" zabawach, wyciszenia nie tylko swojego wnętrza, ale i tego, co nas zewnętrznie otacza.
Zgodnie ze słowami starotestamentalnego mędrca Koheleta - "wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem... jest czas płaczu i czas śmiechu...". W sobotę ostatkami zakończyliśmy karnawał - czas śmiechu, radości i zabawy, obrzędem posypania głów popiołem wejdziemy w czas Wielkiego Postu - czas wewnętrznej przemiany, nawrócenia, publicznej pokuty. Chciejmy go przeżyć pokutnie; niech starczy nam odwagi i siły do podjęcia trudu postu i uczynków z niego wynikających, aby tym radośniej przeżyć Wielkanoc i okres paschalnej radości.
Musimy pamiętać, że Wielki Post jest czasem naszej "przeprowadzki" do nowego mieszkania - Jezusa Chrystusa, a nie próbą naprawienia starego mieszkania - własnego "ja".
Wszelkie praktyki wielkopostne będą owocne o tyle, o ile uzdolnią nas do życia w obecności Pana Boga.
(BET)
2004.02.25