OJCIEC POLSKIEJ FOTOGRAFII

Od 1945 r. Jan Bułhak, początkowo z synem Januszem, fotografował Warmię i Mazury.

W ten sposób powstała seria nastrojowych fotografii, która prezentowała świeżo przyłączone do Polski ziemie. Bułhak uwiecznił zrujnowane miasta i miasteczka oraz ponadczasowe piękno mazurskich krajobrazów. W tym pionierskim okresie fotografował również Pasym. Zdjęcia jego autorstwa w znacznym stopniu zasiliły zorganizowaną przez Mieczysława Orłowicza w 1946 r. wielką, objazdową wystawę zatytułowaną „Piękno Ziem Odzyskanych w fotografii”.

Jan Bułhak nie był pierwszym lepszym fotografem. Urodził się w roku 1876 w Ostaszynie koło Nowogródka, na Litwie. Jest uważany za ojca polskiej fotografii oraz inicjatora i propagatora skrystalizowanego ostatecznie w latach 30. programu tak zwanej „fotografii ojczystej”, której zadaniem było ukazywanie piękna ziem polskich. Fotografia ta miała być nośnikiem i odbiciem wartości narodowych, co było w zasadzie naśladownictwem niemieckiej Heimatfotografie, czy raczej Vaterlandfotografie. W trakcie II wojny światowej wileńskie archiwum fotografa spłonęło. Jan Bułhak zmarł 4 lutego 1950 r. w Giżycku, w trakcie kolejnej wyprawy fotograficznej.

Ostatnio coraz częściej podejmuje się dyskusję nad dorobkiem Bułhaka. Pojawiają się spojrzenia krytyczne