Łupowo, wieś leżąca dziś w gminie Dźwierzuty, została założona pod koniec XIV w. Niewiele osób pewnie wie, że dawniej miała ona aż dwóch sołtysów.
W MIEJSCU PRUSKIEGO GRODZISKA
W lesie na zachód od Łupowa znajdowało się pruskie grodzisko. Wieś powstała w 1383 roku, kiedy to Prus Wopa otrzymał tu 100 włók puszczy Nida (1 włóka to 16,81 ha). Tenże Wopa prawdopodobnie towarzyszył prokuratorowi wielbarskiemu Dytrychowi w 1374 roku w trakcie wspólnego z przedstawicielami Mazowszan wyznaczania granicy mazowiecko-krzyżackiej. Być może między innymi za to otrzymał on od Zakonu Krzyżackiego wspomniane powyżej nadanie. Niemiecka nazwa wsi - Wappendorf pochodzi od imienia ich pierwszego, pruskiego właściciela.
DWÓCH SOŁTYSÓW
W 1388 roku ziemie Wopy weszły w obręb dóbr wildenowskich, należących do rycerza Filipa Wildemawa - właściciela Dźwierzut. Późnej udział miał w nich Mikołaj z Targowa, który w 1428 roku nadał Mierzejowi prawo do polowania w wymienionej powyżej puszczy na wiewiórki i dzikie konie oraz pozwalał na zakładanie barci. Po wojnie z Polską Zakon dążył do likwidacji wielkich majątków ziemskich należących do pochodzących z ziem polskich rycerzy. Wolał nadawać niewielkie majątki ziemskie, których właścicieli było mu łatwiej kontrolować. W 1447 roku Łupowo miało 42 dwie włóki nieobsadzone. Trzy lata później nieobsadzonych było nadal 38 włók. W 1473 roku Jorge Kemer otrzymał tu 6 włók. Natomiast w 1484 roku miejski Belske otrzymał 4 włóki. Rok później również 4 włóki dostał Lorentz. Były to niewielkie nadania ziemskie na prawie chełmińskim. Ich właściciele byli zobowiązani do służby zbrojnej na rzecz Zakonu Krzyżackiego.