PRZEDSIĘBIORCZY MĄŻ

W 1918 r. 32-letnia Lisbeth wyszła za młynarza Brunona Henkela, którego poznała za pośrednictwem czasopisma „Der Müller”.

Henkel sprzedał swoją firmę w Bambergu i przeniósł się do Wielbarka. Pieniądze zainwestował w rozwój wielbarskiego przedsiębiorstwa. W 1918 r. Lisbeth Henkel za swoją pracę została odznaczona przez Prezydenta Rejencji Orderem Zasługi. Małżeństwo Lisbeth i Brunona Henkela doczekało się trójki dzieci: Marii Elżbiety, Josefa Bruno i Waltera Paula.

 WYPADEK I KATASTROF A

 W 1928 r. tartak został rozbudowany i zatrudniał do 25 osób. 10 grudnia 1929 r. doszło do wypadku, w wyniku którego Bruno Henkel stracił lewą rękę. W 1931 r. Henkel kazał sprowadzić z Emsland (Saksonia) beczkę małych węgorzy, które wpuszczono do Omulwi. Dzięki temu rzeka była zasobna w węgorze przez kolejne lata.

W 1931 r. miała miejsce katastrofa, rzeka podmyła śluzę z turbiną. Tamę wyremontowano i unowocześniono. W 1935 r. w wieku 60 lat Henkel zmarł. Gdy wybuchła wojna, liczba pracowników została ograniczona. Produkcję tartaku kupowała armia. Młyn był zautomatyzowany, podczas wojny obsługiwał go jeden pracownik. Jego wydajność wynosiła 5 ton dziennie.