- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Lasy otaczające drogę Nidzica – Jedwabno skrywają wiele tajemnic. Znajduje się tam zaginiony świat, miejscowa Atlantyda.
Ponad pięćdziesiąt lat temu z powierzchni ziemi znikło bowiem 9 wsi leżących na granicy powiatów szczycieńskiego i nidzickiego, na prawym brzegu rzeki Omulew, zaledwie około 30 kilometrów od Szczytna. Obszar ten przed II wojną światową zamieszkiwało około 2500 osób. Dzisiaj to bezludna oaza przyrody.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W czwartek 29 maja 2008 roku w Gminnym Ośrodku Kultury w Rozogach odbyła się konferencja naukowa „Migracje ludności na pograniczu mazursko – kurpiowskim w XIX i XX wieku”. Jej organizatorami było Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe imienia Adama Chętnika i Gmina Rozogi. Referaty wygłosili kolejno prof. Norbert Kasparek, dr Zbigniew Kudrzycki, dr Jerzy Kijowski, dr Joanna Szydłowska, mgr Marek Nowotka.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Już w najbliższą niedzielę reprezentacja Polski zagra na EURO 2008 z Niemcami. Nie powinno dziwić, że w niemieckiej drużynie gra kilku piłkarzy z polskimi korzeniami, skoro nawet były kapitan reprezentacji Polski i Schalke 04 Gelsenkirchen, klubu z mazurskimi tradycjami, twierdzi, iż nie miałby nic przeciwko, jeśli jego syn miałby grać
w przyszłości dla Niemiec.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Piłkarze z Schalke, dzielnicy Gelsenkirchen nazywanej przez Mazurów „Małym Szczytnem”, w latach 30. i 40. XX wieku całkowicie zdominowali niemiecką piłkę nożną. Zdobywali tytuł za tytułem. Mazurskie korzenie i polsko brzmiące nazwiska piłkarzy powodowały, że drużynę nazywano „klubem Polaczków”. Nie przeszkodziło to hitlerowcom wykorzystać legendę zespołu. Schalke 04 Gelsenkirchen było ulubioną drużyną nazistów i samego Adolfa Hitlera. Idealnie bowiem pasowało do ich propagandy i ideologii.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W pierwszym meczu na EURO 2008 piłkarska reprezentacja Polski zmierzy się z Niemcami. Kilku piłkarzy tego kraju urodziło się w Polsce, co nadaje temu meczowi dodatkowego smaku. Jak jednak pokazuje historia nie są to pierwsze tego typu przypadki. W 1934 roku mistrzostwo Niemiec zdobyła drużyna Schalke 04 Gelsenkirchen, złożona w głównej mierze z zawodników mających polsko brzmiące nazwiska i mazurskie pochodzenie. Dwaj z tych piłkarzy – Ernst Kuzorra i Fritz Szepan – są do dziś legendami niemieckiej piłki nożnej. Jeden z nich – Fritz Szepan, jako kapitan reprezentacji Niemiec, wywalczył trzecie miejsce na mundialu we Włoszech w 1934 roku. W 17 dni potem, 24 czerwca 1934 roku, wraz z drużyną Schalke 04 po raz pierwszy zdobył mistrzostwo Niemiec. Jego rodzice pochodzili z terenów obecnego powiatu szczycieńskiego. Do 1942 roku Schalke 04 Gelsenkirchen z Mazurami w składzie wywalczyło sześć tytułów mistrza Niemiec, trzy tytuły wicemistrza Niemiec, raz Puchar Niemiec, czterokrotnie przegrało walkę o Puchar Niemiec w finale.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W dniu 4 maja 1904 roku kilku nastolatków z Schalke, będącego centrum mazurskiej emigracji zarobkowej, zakłada swój własny klub piłkarski i nazywa go Westfalia Schalke. Za boisko służy mu nierówna łąka przy zniszczonej posiadłości o nazwie „Haus Goor”. Barwy drużyny stanowią kolory czerwony i żółty, które zaczerpnięto od holenderskiej drużyny gościnnie występującej w Gelsenkirchen. Do Zachodnioniemieckiego Związku Piłki Nożnej nikt drużyny nie zgłasza – jest ona jednym z wielu „dzikich klubów”. Poza tym kto miałby to zrobić, skoro wszyscy jego członkowie byli niepełnoletni? Po pierwszym roku działalności klub liczy 16 członków. W 1907 roku ma ich już 40. W 1912 roku łączy się ze związkiem gimnastycznym Turnverein Schalke 1877 i stanowi jego sekcję piłkarską. To początki Schalke 04 Gelsenkirchen, klubu wywodzącego się z dzielnicy nazywanej przez mazurskich emigrantów „Małym Szczytnem”.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W raportach UBP, KBW i MO akcje bojowe oddziału „Łupaszki” były przedstawiane w krzywym zwierciadle. Partyzantom przypisywano bestialstwo, pastwienie się nad wziętymi do niewoli i dobijanie rannych. Można o tym przeczytać w wielu pracach dotyczących okresu „utrwalania władzy ludowej” - co nie dziwi. Jednak nawet po 1989 roku pojawiają się publikacje z podobnymi sensacjami. Według partyjnych historyków, akcje szwadronów „Łupaszki” przebiegały w następujący sposób: rozbrojenie posterunku MO lub UBP, pobicie funkcjonariuszy, co odważniejszym funkcjonariuszom dawkowano wymyślniejsze tortury, rozstrzelanie funkcjonariuszy UBP, nierzadko też MO, najlepiej na oczach mieszkańców danej wsi. Na koniec sanitariuszki oddziałów wileńskich dobijały strzałem w głowę żyjących jeszcze komunistów.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Pomimo że odzyskaliśmy suwerenność w 1989 roku, bitwa o pamięć trwa, a jeśli idzie o pamięć lat najnowszych – dopiero się zaczyna. Okres komunistyczny w dziejach naszego kraju spowodował ogromne spustoszenie w świadomości narodowej Polaków. Długie lata komunistycznej propagandy doprowadziły do swoistej zamiany ról. Ofiara stała się katem, kat ofiarą, bohater - leśnym bandytą, stalinowski oprawca - bohaterem. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Jeszcze dziś ten pseudonim nie chce przejść niektórym przez gardło, dalej mówi się o ukraińskim reakcyjnym bandycie, który bezwzględnie mordował funkcjonariuszy UB i działaczy komunistycznych.
