Reklama
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W tym tygodniu przybliżamy tragiczne losy rodziny Glitzów z Roman, przedwojennych właścicieli jeziora Romanek.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Do moich rąk trafił kolejny album fotograficzny z przedwojennego Szczytna. W zasadzie przedstawia on żołnierzy 4. kompanii karabinów maszynowych 2. Pułku Piechoty. Kompania ta kultywowała tradycje 2. Warmińskiego Pułku Piechoty nr 151. Po I wojnie światowej, do marca 1931 roku, stacjonowała w Olsztynie. Do Szczytna trafiła wraz z 2. kompanią i sześćdziesięcioma końmi po wybudowaniu tu nowych koszar i stajni.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Druki ulotne to między innymi plakaty, ulotki, bilety, zaproszenia i reklamy. Były i są one rozpowszechniane zazwyczaj bezpłatnie w celach informacyjnych, propagandowych oraz reklamowych. Pojawiły się wraz z wynalazkiem druku. W odróżnieniu od książek rzadko były zbierane, a szkoda, bo są one cennym źródłem informacji oraz dokumentacją życia społecznego, artystycznego, kulturalnego, sportowego, gospodarczego i politycznego.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Swastyka jest symbolem bardzo starym, znanym od paleolitu. Używano jej również w przedwojennej Polsce. Symbol ten został zawłaszczony przez nazistów i dzisiaj słusznie kojarzy się nam on bardzo źle.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Do naszych czasów z mazurskich cmentarzy przetrwało niewiele. Co prawda w powiecie szczycieńskim, w Dźwierzutach i Pasymiu, znajdują się najlepiej zachowane cmentarze w regionie, ale nawet na nich zachowały się tylko resztki nagrobków, krzyży i metalowych płotów. Co się z nimi stało? Okazuje się, że odpowiedź na to pytanie nie przynosi chluby obecnym mieszkańcom.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W ubiegłym tygodniu zakończyłem ośmioczęściowy cykl, w którym przybliżałem historię wojska w Szczytnie. Z komentarzy pod artykułami oraz z różnych relacji wiem, że części czytelników ta tematyka się nie podoba i uważają, że nie powinno się nią zajmować. Komentarze pod artykułami mógłbym zignorować, bo z ich treści jasno wynika, że ich autorzy moich artykułów nie czytali.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
17 sierpniu 1939 roku szczycieński batalion opuścił swoje koszary i wraz z całą 11. (Wschodniopruską) Dywizją Piechoty został skierowany w rejon Nidzicy, gdzie według oficjalnych zapowiedzi miały się odbyć manewry z okazji 25. rocznicy bitwy pod Tannenbergiem.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W ostatnim „Kurku Mazurskim” Olaf Göbeler opublikował odpowiedź na mój opis jego książki „Wielbark. Historia pewnego wschodniopruskiego regionu pogranicza“.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W maju 1927 roku batalion wraz z całym 2. (Pruskim) Pułkiem Piechoty został wysłany na czterotygodniowe szkolenie na poligon w Döberitz pod Berlinem. W trakcie tego pobytu oficerowie pułku zostali 19 maja zaproszeni przez Paula von Hindenburga na kolację. Do Prus Wschodnich pułk wrócił drogą morską (Świnoujście - Piława).
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Od 20 czerwca 1919 roku szczycieński batalion, jako 20. Rezerwowy Batalion Reichswehry im. grafa Yorka, pełnił funkcję straży granicznej przy południowej granicy powiatu szczycieńskiego. 1 października 1919 roku w związku z plebiscytem musiał opuścić Szczytno i został przeniesiony do Pasłęka.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Pod koniec 1915 roku w ramach szczycieńskiego batalionu strzelców sformowano 2. kompanię rowerową, która od 6 listopada 1915 roku do końca wojny podlegała pod 17. Dywizję Landwehry, z którą cały czas przebywała na Wschodzie.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
30 lipca 1914 roku na terenie koszar odbył się apel, w trakcie którego komendant szczycieńskiego batalionu, podpułkownik Modrow, oznajmił zebranym strzelcom stan zagrożenia wojną oraz że został on przeniesiony na stanowisko dowódcy w innej jednostce. Nowym komendantem batalionu został major Ernst Weigelt.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W trakcie wojny francusko-pruskiej (1870-1871) wschodniopruscy strzelcy walczyli jako część 1. Dywizji Piechoty. Największe straty ponieśli pod Colombey-Nouilly, gdzie stracili, licząc zabitych i rannych, 11 oficerów, 16 podoficerów i 268 żołnierzy. W trakcie całej wojny straty jegrów wyniosły 13 oficerów, 309 podoficerów i żołnierzy, z czego poległo 4 oficerów i 81 żołnierzy. W 1884-1889 batalion stacjonował w Olsztynie.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
1 kwietnia 1873 roku dowództwo okręgowe i garnizon zostały przeniesione do Olsztyna. Szczytno ponownie, tym razem aż na trzynaście lat, zostało pozbawione wojska, które nie mogło tu stacjonować z powodu braku koszar.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W pierwszej połowie XVIII wieku w Szczytnie stacjonował garnizon kirasjerów, następnie batalion fizylierów. Od 1794 roku miasto było pozbawione wojska. Dopiero w 1802 roku trafił tu liczący 90 żołnierzy Regiment Buscha.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Istotną częścią tanneberskiego założenia pomnikowego był odsłonięty w dziesiątą rocznicę bitwy 31 sierpnia 1924 roku pomnik upamiętniający żołnierzy 2. Mazurskiego Pułku Piechoty im. Paula von Hindenburga nr 147. Przedstawiał on lwa trzymającego łapę na kuli. W dniu odsłonięcia tego monumentu wkopano również kamień węgielny pod główny pomnik bitwy pod Tannenbergiem, który odsłonięty został 27 września 1927 roku.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W tym tygodniu przybliżamy dzieje rodziny szczycieńskich kupców Flakowskich, którzy prowadzili działalność w drugiej połowie XIX i na początku XX w.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
W związku z obchodami 300-lecia nadania praw miejskich Wielbarkowi, światło dzienne ujrzała książka Olafa Göbelera „Wielbark. Historia pewnego wschodniopruskiego regionu pogranicza.” Nie sposób tu wymienić wszystkich bardzo licznych błędów merytorycznych, jakie się w niej znalazły. Autor podaje nieprawdziwe informacje nawet w kwestiach dla historii Wielbarka fundamentalnych.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Początki prasy w Szczytnie sięgają pierwszej połowy XIX w. Wówczas w mieście zaczął ukazywać się pierwszy tygodnik urzędowy. Z czasem pojawiły się kolejne tytuły.
- Szczegóły
- Kategoria: Historia
Już na szczycieńskim zamku znajdowała się kaplica pod wezwaniem św. Anny. W 1485 roku u podnóża zamku wzniesiono drewnianą świątynię, której patronką została św. Katarzyna. Kościół ten spłonął podczas wojny z Polską prowadzonej w latach 1519-1521. Został odbudowany również z drewna. W polskiej literaturze, nie wiadomo na jakiej podstawie, pisze się natomiast, że już w 1485 roku kościół wzniesiono nie przy zamku, a w miejscu obecnego kościoła ewangelickiego.